De vele verhalen over tentoongestelde mensen steken mekaar naar de kroon qua wreedheid; éen van de grofste is het verhaal van de Inuit Minik Wallace.

Hij reisde als zevenjarige met zijn familie naar New York, om er te worden bestudeerd in het natuurhistorisch museum. Niet lang na aankomst stierven enkele Inuit aan TBC, waaronder Minik’s vader.Ook al was hij klein, Minik drong erop aan dat zijn vader een goede begrafenis kreeg. De wetenschappers van het museum waren er echter zo op gebrand om het lichaam te behouden, dat ze een hele show hebben opgezet voor Minik: ze legden stenen in een kist voor het gewicht, een gevulde pop erop met een doek over, en voerden een echte begrafenis uit. Het echte skelet stelden ze tentoon in het museum. Pas jaren later kwam Minik dit te weten!

Zijn hele leven heeft hij geprobeerd om het skelet terug te krijgen, maar is daar nooit in geslaagd; de museumdirectie loog zich telkens een uitweg.