In 1961 bracht antropoloog en musicoloog Colin Turnbull zijn boek ‘The Forest People’ uit, na enkele lange verblijven bij de Mbuti. Het is een persoonlijk relaas van zijn interesses en belevenissen bij de Mbuti in Congo, meer dan een droge studie. Het leest als een trein. Een aanrader.Hij beschrijft de gewoontes, levenswijzen, verhoudingen tot de buitenwereld, de humor en de geheimzinnigheid van de rites van de Mbuti, samen met de plaats die hij inneemt als hun gast. Als lezer leefde ik mee in de groep en leerde ik vanalles en nog wat over het reilen en zeilen van de Mbuti, die hier naar voor komen als bijzonder aangename mensen die hun conflicten geweldloos oplossen en met een soepele humor omgaan met de ‘grote zwarten’ met wie ze aan ruilhandel doen maar die hen soms ook commanderen. De jonge Turnbull bewoog zich handig genoeg in het woud om mee op jacht te mogen – dat is niet alle antropologen gelukt. Een zeer grappige passage is wanneer ze hem een vrouw opdringen – een mooi groot meisje uit een dorp in de buurt. Turnbull reageert even diplomatisch en humoristisch als een Mbuti zou doen; de hele nacht verzint hij vanalles opdat ze niet bij hem in bed kan kruipen; bijvoorbeeld dat het dak lekt, zij gaat het herstellen. Het lezen van The Forest People legde voor mij de basis voor alle latere lectuur over de pygmeeën en ik nam vele dingen die ik later las met een korrel zout dankzij dit boek.